Amellerde İhlâslı Olmak

[Admin]

AMELLERDE İHLÂSLI OLMAK
Muaz bin Cebel (radıyallâhü anh), Resûlullah Efendimiz (sallallâhü aleyhi ve sellem)’e “Yâ Resûlallah, bana bir nasîhatte bulun” diye ricâ etmişler. Resûlullah Efendimiz (sallallâhü aleyhi ve sellem) de “Niyetinde ihlâslı olursan az amel sana yeter.” buyurmuşlardır.
İhlâs husûsunda Resûlullah Efendimiz (sallallâhü aleyhi ve sellem) şöyle buyurmuşlardır:
“Kim ortağı olmayan ve tek olan Allâhü Teâlâ’nın rızâsı için ihlâs ile namazını kıldığı ve zekâtını vermiş olduğu hâlde (ölüp) dünyâdan ayrılırsa Allâhü Teâlâ’nın rızâsını elde etmeye hak kazanmış olur.”
“(Amelinde) ihlâslı olanlara müjdeler olsun. Onlar (insanlara doğru yolu gösteren) hidâyet kandilleridirler. Her türlü büyük fitne onlardan uzaktır.”
“Allâhü Teâlâ ancak ihlâsla ve sırf kendi rızâsı için yapılan amelleri kabul eder.”
“Âhir zamanda ümmetim üç fırka olacaklardır: Allâhü Teâlâ’ya ihlâsla amel eden fırka, riyâ ile amel eden fırka ve yaptığı amel ile insanları yiyip bitirmek için amelde bulunan fırkadır. Allâhü Teâlâ kendisine ihlâsla amel edenler için
‘Bunları cennete götürün’, diğer iki fırka için de ‘Bunları da cehenneme götürün’ buyuracaktır.”
Aliyyü’l-Havvâs Hazretleri buyurdular ki: “Kitap ve sünnetin bildirdiği üzere kulun ilim ve amelinde riyâ bulunursa yaptığı amellerin tamamı bâtıl olur. Ameller bâtıl olunca da sanki hiçbir amel işlememiş gibi olur. Öyleyse bir insan amellerinin bâtıl olup elîm bir azâba dûçar kılınacağını bilerek nasıl diğer insanlara karşı riyâ yapabilir? İlim öğrenmek isteyen herkes bu hususa dikkat etmelidir.” (el-Uhûdü’l-Kübrâ

[Admin]

Bir rivayete göre, Rasûlullah (s.a.v.), hasta olan Hz. Ali’yi (r.a.) halini-hatırını sormaya gitmiş ve hangi dualar ettiğini sual etmiş; o da, Allah’tan sabır dilediğini söylemiştir. Bunun üzerine Rasûl-i Ekrem (s.a.v.), “Musibetimde bana sabır ver, demek yerine, neden: ‘Rabbenâ âtinâ…’ (Yâ Rabi! Bana dünyada da iyilik ver, ahirette de iyilik ver...) duasını okumuyorsun?” manasına gelen tavsiyelerde bulunmuştur. Ayrıca Fahr-i Kâinat Efendimiz (s.a.v.) yanından geçerken, “Ey Rabb’im! Senden sabır istiyorum” diye dua eden bir kişiye “Sen Allah’tan belâ istemiş oldun; bunun yerine O’ndan sağlık ve âfiyet (bedenî ve rûhi sıhhat) dile” buyurdular. [Bkz. Tirmizî, Sünen, Deavât, 94; Ali el-Müttakî el-Hindî, Kenzü’l-Ummâl, I/292]

Tabii burada musibetlerde sabır istemenin hem hastalığı arttıracağına dikkat çekiliyor, hem de hastalığın giderilmesi için uygun duaların yapılmasına işaret olunmuştur. Çünkü, hastalığın şifası için değil de ona karşı tahammül istemek, biraz da musibetten pek rahatsız olmadığı, hastalığını Allah’a şikâyet etmeye ihtiyaç duymadığı manasına gelmektedir.

Diğer taraftan bu durum, henüz musibete ve hastalığa maruz kalmayan / uğramayan bir kimsenin sabır istemesinin, bela gelsin de sabredeyim, anlamına gelebileceğinden, bela ve musibet gelmediği zamanlarda dahi afiyet istemeye bir teşviktir.

Müslümanlar olarak, belâ-musibet ve hastalıklar zamanında, hem isyan etmeyip sabredeceğiz, hem de musibetin kalkması için dua edeceğiz.

“Sabredenleri müjdele. Onlar öyle kimselerdir ki, başlarına bir musibet geldiğinde, ‘Biz Allah’a aidiz ve vakti geldiğinde elbette ona döneceğiz’ derler.” [Bakara suresi, 155-156] mealindeki ayette, musibetlerde sabrın önemine işaret edilmiştir.