Münafık ve Hz.Zeyd Bin Harise

[Admin]

BİR HİKÂYE

“Dokunma, yetişiyorum!”

Hikâye, Zeyd bin Harise’nin (r.a.) başından geçen bir hadisenin hikâyesidir… Bu zat; İslâm’ın ilk zamanlarında Rasûlüllah (s.a.v.) ile beraber, dini tebliğ için Taife giden ve Taifliler’in Rasûlüllah’a attığı taşlara vücudunu siper eden mübarek bir sahâbidir.

İşte bu zat, kendisi gibi mü’min zannettiği ve arkadaş edindiği bir münafığın teşvikiyle ve ticaret maksadıyla yıllar sonra yine onunla Taif yolculuğuna çıkmışlardı. Arabistan’ın sıcağında bir hayli yol alıp iyice yorulunca, mü’min zannettiği bu münafığın da teklifiyle biraz dinlemek üzere yoldaki bir mağaraya girmişlerdi. Münafık arkadaşı bunun uyuduğunu görür görmez, ilk fırsatta ellerini, sonra da ayaklarını sıkıca bağlamış ve bu arada uyanan Zeyd arkadaşına:

“Ne yapıyorsun?” deyince, münafık:

“Eğer sen olmasa idin, Taifliler bu yolda Muhammed’i öldüreceklerdi ve bizi ondan kurtaracaklardı. Sen kendini ona siper edip, onu ölümden kurtardın, onun için senden intikam almak istiyorum” diyor. Hz. Zeyd biraz rica ediyorsa da, münafık asla fırsatı kaçırmak istemiyor ve hançerini çekip Zeyd’e hücum ediyor. Çaresiz ve güçsüz eli ayağı bağlı Hz. Zeyd, “Ya Rahmân!” diye feryad ediyor. Cenab-ı Hak bir meleğine (bir rivayette Cebrail aleyhisselâma, “Kulum Zeyd’in imdadına yetiş!” diye emrediyor. Bu emri alan melek “Dokunma yetişiyorum!” diye sesleniyor. Bu sesi duyan ve telaşlanan münafık dışarı çıkıp sağa sola bakıyor, kimseyi göremeyince tekrar saldırıyor. Hz. Zeyd yine, “Ya Rahmân!” diye iltica ediyor, o melek ikinci kez “Dokunma yetişiyorum!” diyor. Münafık yine dışarı çıkıyor, sağı-solu iyice kontrol ediyor, yine kimseyi göremeyince içeri girip üçüncü kez saldırıyor. Hz. Zeyd: “Ya Rahmân!” diye iltica edince, yine aynı ses duyuluyor: “Dokunma yetişiyorum!” Ve o anda melek mağaraya girerek münafığın kellesini uçuruyor. Zeyd’in de ellerini ayaklarını çözüyor, gözyaşlarını siliyor, ardından da veda etmek istiyor. Hz. Zeyd:

“Ey Allah’ın kulu! Sen kimsin? Ve halimi kimden, nasıl öğrendin? Nasıl gelip, beni kurtardın?” diyor. O melek de:

“Ben Arş-ı A’lâ’da bulunan şu isimdeki bir meleğim. Sen birinci defa 'Ya Rahmân!' diye feryad edince, Arş-ı A’lâ sallandı. Ve Hz. Allah bana, 'Kulum Zeyd’in imdadına yetiş!' buyurdu, ben de 'Dokunma, geliyorum!' diye gürledim, ikinci defa saldırıp, sen yine 'Ya Rahmân!' diye feryad edince, ben o ana kadar birinci kat semaya gelmiş idim. Yine oradan 'Dokunma, geliyorum!' diye feryad ettim, üçüncü defa sana saldırıp sen de, 'Ya Rahmân!' diye iltica edince, yetişip canını cehenneme yolladım. Ve seni, Hz. Allah’a olan imanın Hz. Muhammed’e olan bağlılığın sebebiyle kurtardım” diyor ve vedâ edip, Zeyd’den ayrılıyor. (14)

Ey asrın şeytanları ve içimizdeki münafıkları sebebiyle bugün mânen elleri-ayakları bağlı, çaresiz mü’minler! Dilleriniz-gönülleriniz de mi bağlı? Kalkın seher vakitlerinde, kapanın secdeye “Ya Rahmânu ya Rahîm!” diyerek Allah’a iltica edin. Allah’ın Arş’ı titreyecek bakın; dilleriniz gibi elleriniz, ayaklarınız da çözülecek ve ins u cinnin şeytanlarının elinden, şerrinden kurtulacaksınız.