Kendini Beğenmiş Kuğu Aydın Hatipoğlu

[Admin]

Palazlarını peşine takmış anaç ördek,arada bir başını suya daldırarak yiyecek birşeyler bulmaya çalışıyordu.Kimi kez de tüm vücuduyla dalarak göl dibinde bulduğu bir yiyeceği yavrularına taşıyordu.Minik ördek palazları,ayaklarının perdeli yapısından yararlanarak anneleriyle birlikte çok rahat yüzüyorlardı.Dalma konusunda ise henüz çok usta değillerdi.
Ördek ailesi, suya dala çıka karınlarını doyururken birden kuğularla karşı karşıya geldiler.Anne ördek kuğuları incelikle selamladı.
- Günaydın kuğu kardeşler.
- Günaydın diye yanıtladı ördeği,kuğunun biri.
Kurumlu kuğuysa bu selama karşılık bile vermedi.Başını kendini beğenmiş bir tavırla öte yana çevirdi.Ördek bunun farkında bile olmadı.O yavrularının sağa sola dağılmamasına özen göstererek yiyecek aramaya devam ediyordu.Ördeğin biraz uzaklaşmasını bekledikten sonra kurumlu kuğu:
-Hıh dedi.Ördeğe bak!Yüzme biliyor diye neredeyse kendini bizimle bir tutmaya kalkıyor.
_Neden öyle söylüyorsun?diye yanıtladı arkadaşı.Kendi halinde bir ördek işte.
_Bizim kadar güzel değil ama müsaadenle! dedi kurumlu kuğu.
_Olmasın...İyi kalpli bir komşu bana kalırsa. diye yanıtladı arkadaşı.
_Aman, iyi kalpli olsa ne olur, kötü kalpli olsa ne olur?Allah hiç bir şey vermemiş.diye sürdürdü kurumlu kuğu konuşmasını."O hantal gövde .O paytak bacaklar ...Bir de sırıtır gibi yayvan gagası yok mu?Sinir oluyorum gördükçe ,ne yalan söyleyeyim.
Arkadaşı, kurumlu kuğunun kendini beğenmesini bir türlü anlamıyordu.
"herkes bizi güzel buluyor diye böyle düşünüyorsun sanırım.Oysa güzellik bir Allah vergisi.Biz ona kendimizden ne katıyoruz, asıl önemli olan o.Bence iyi olmak,başkalarına zarar vermemek, çalışkan olmak,güzellikten daha çok övgüye değer niteliklerdir."