Peygamber Efendimizin Mübarek Görünüşü

[Admin]

PEYGAMBER EFENDİMİZİN ŞEMÂİL-İ ŞERÎFİNDEN

Enes bin Mâlik radıyallâhü anh’den şöyle rivâyet olundu:
“Peygamber Efendimiz sallallâhü aleyhi ve sellem’in bedeni güzeldi. Orta boylu olup ne çok uzun ne de kısa idi. Saçları tamamen kıvırcık ve düz olmayıp ikisi arasında idi. Mübarek tenlerinin rengi kırmızıya çalan beyaz (beyaz tenli bir kimsenin utandığı zaman yüzünde beliren kızıllık gibi bir) renk idi. Yürürken (dik yürümez) bir miktar önüne eğilirdi. Yüzüğü gümüşten idi. Yüzüğün kaşı habeşî (yani akik) idi.”
Hz. Ali kerramallâhü vecheh, Peygamber Efendimiz sallallahü aleyhi ve sellem’in vasıflarını anlatırken şöyle buyurdu: “Mübarek yüzleri hafif yuvarlakça idi. Ten rengi kırmızıya çalan beyaz idi. Göz rengi siyah, kirpikleri uzunca, kemik yapısı kalın ve iki omzu arası açık/geniş idi. (Kolları, bacakları ve göğsü hâricinde) mübarek bedenlerinde pek fazla kıl yok idi. Göğüs kılları ise sık olup göğsünden göbeğine kadar ince hat gibi kıllar vardı. El ve ayak parmakları büyükçe idi. Bir yere yürüyeceği zaman yerinden heybetle kalkar, hafif öne eğilerek yokuş aşağı iner gibi yürürdü. Bir yere döneceği (bakacağı) zaman bütün vücuduyla dönerdi. İki kürek kemiği arasında nübüvvet mührü vardı.
Resûlullah Efendimiz sallallâhü aleyhi ve sellem, peygamberlerin sonuncusudur. O, insanların kalbi en genişi (yani ümmetinden gelen eziyetlere gayet tahammüllü ve kalbindeki ilâhî marifetleri onlara öğretmekte çok cömert) idi. Konuşması en doğru ve en düzgün, huy ve tabîatı en yumuşak, dostlarına en cömert olanı idi. Onu ilk defa görenler, bir anda heybetine kapılır ve ondan korkardı, lâkin yanında bulunup tanıyanlar ise kendisini çok severdi. Onu övenler, “Ondan önce ve ondan sonra onun benzerini görmedim.” derdi.
Câbir bin Semure radıyallâhü anh, mehtaplı bir gecede Resûlullah sallallâhü aleyhi ve sellem’i görünce şöyle demiştir: “Bir Peygamberimiz’e bir de Ay’a baktım. Vallâhi bana göre Resûlullah sallallahü aleyhi ve sellem’in mübarek yüzleri, Ay’dan daha parlak idi.”