oxfort ve dil

[Admin]

KOLEJLİ BAKAN VE BAŞBAKANLAR!

Dilin insanı ruhuna, kültürüne ve köküne döndürdüğünü bilen, bu inceliği keşfeden ve dünyada etkili olmak isteyen güçlerin bu yüzden 1700′lü tarihlerden itibaren Osmanlı topraklarında “okul” açmaya başladığını söyleyen Kökdemir, İngilizler‘in 1700′den 1848′e kadar 118 okul, ABD‘nin ise 1848‘den 1904‘e kadar 465 okul açtığını vurguluyor, “sonuçlarını” ise şöyle açıklıyor:

Harput Amerikan Koleji, İstanbul Amerikan Kız Koleji, Merzifon Amerikan Koleji, Robert Koleji bunlardan bazılarıdır.

ABD‘nin Osmanlı topraklarındaki bu okullarında 1904′te okuyan toplam öğrenci sayısı ise 22 bin 867 idi!.. Birçok Türk aile veya Türk gibi görünenler, çocuklarını başka isimlerle bu okullarda okuttu!.. Bu okulları bitirenler; petrol şirketlerinin veya zengin Amerikan vakıflarının seçmesiyle ABD’ye gitti!..

Döndüklerinde; bu ülkede, ya başbakan, ya bakan, ya Merkez Bankası başkanı veya basının önemli yerlerinde görev aldı ve Türkiye’nin her meselesiyle ilgili ahkâm kesti!”

Robert Koleji‘nin ilk binası için 60 bin dolar, ek binası için 35 bin dolar, mühendislik bölümleri için de 1.5 milyon dolar harcandığını dile getiren Kökdemir; bunun altındaki “hin oğlu hinliği” de şöyle açıklıyor:

“Kim başka bir milletin çocuklarını eğitmek için bu kadar masrafa girer?.. Bulgar ihtilâlini çıkarıp Balkanlar’ı kana bulayanlar Robert Koleji mezunlarıdır!.. O okullardan çıkanlar; Yunanistan’ı, Bulgaristan’ı devlet teşkilâtıyla örgütleyenler, İsrail’i kuranlardır!!!”
***

AMAÇ, DİL ÖĞRETMEK DEĞİL!

Sayın Ahmet Kökdemir, devam ediyor sözlerine:

“Bugün ilkokuldan itibaren her yerde İngilizce var… Öğrenme değil!.. İsterseniz deneyelim. İlkokul 4′te başlıyor, üniversiteye kadar toplam 9 yıl İngilizce eğitimi veriliyor… Üniversitede öğrencilere “Az buçuk İngilizce konuşabilecek var mı?” diye soruyorum, yok!..

Bu işi çok iyi bilenler, “Orta zekâya sahip bir Türk, dünyanın istediği en zor dilini 6 ayda öğrenir” diyor!..

Buna göre 9 sene İngilizce görüp de meramımızı anlatamamak, hangi ifadeyle anlatılır?..

Ama hesap başka!..

Maksat bize İngilizce öğretmek değil. Öyle olsa, neden İngilizce kitapları Oxford Yayınevi’nden alıyoruz?.. Şimdi üniversitede 3-4 hoca yan yana gelsek, ilk, ortaokul, üniversite seviyesinde Türkçe kitabı yazamaz mıyız?
Üniversitelerin İngilizce Dili Edebiyatı bölümleri var. Her üniversiteden 3-4 hocayı yan yana getirseniz, çok rahatlıkla her sınıf için İngilizce kitabı yazarlar… Fakat maksat öğretmek değil. Ne kadar kazanacaklarının hesabını yapıyorlar.

16 milyon öğrencimiz var. En düşük rakamdan kitap 10 YTL. Hazırlık’ta 250′den 350 YTL’ye kadar kitap var… Türkiye’de 16 milyon öğrenci var. 10 YTL’den, yılda 160 milyon YTL’lik kitap satıyorlar.

Yani Oxford Yayınevi‘ne, yılda verdiğimiz parayla her yıl 10 vilayetimize orta ölçekli bir fabrika kurabiliyoruz.!”
***

“BU SES, ÇAN SESİ EVLÂDIM!”

Bu, olayın “ticarî” boyutu!.. Bir de, “dinî” boyutu var ki, asıl düşündürücü olan taraf, burası!..

“Adamlar” diyor, sayın Kökdemir; “Bir taşla iki kuş birden vuruyor!”

Peki, nasıl?..

Bir, “İngilizce öğretmeyen kitaplar” satarak, para kazanıyorlar!..
İki, o kitaplar vasıtasıyla “misyonerlik” yapıyorlar!..

“Bir baba geldi yanıma” diyor, “Çıldıracağım!” diye yakınıyordu!..

Kızı; “Baba, Pazar günleri biz niye kiliseye gitmiyoruz?” diye sormuş!..

“O çocuk, elbette sorar” diyor ve ekliyor:

“Çünkü Oxford kitaplarında; Mr. Braun, Cek’le Mari’nin ellerinden tutuyor, kiliseye götürüyor!.. Parkta oturuyorlar!..

Cek’le Meri; “Baba bu neyin nesi?” diyor… Braun, “Bu ses, çan sesi evlâdım. Pazar günü sizi kiliseye götüreceğim” cevabını veriyor!”
Peki, bu kitap, Oxford Yayınevi‘nden değil de, Yrd. Doç. Dr. Ahmet Kökdemir‘in elinden çıksaydı nasıl olurdu?..

İşte, Kökdemir‘in cevabı:

“O İngilizce kitabını ben yazarsam; Cek’leri, Meri’leri değil, bizim Ahmet’leri, Ayşe’leri alır, parka giderdim!.. Braun’un oturduğu banka, Ahmet Kökdemir oturur ve çocuklar, “Baba bu ne?” diye sorduklarında, şu karşılığı verirdim:

“Bu ses, ezan sesidir evlâdım… O ezanlar ki, şehadetleri dinin temeli!..”

Sonra da;

“Gelin, şöyle şadırvana doğru ilerleyelim, kolları sıvayalım, hadi namaza da gidiverelim” derdim!..

Evet, ben olsam böyle yazardım bu kitabı… Ama Oxford; hem İngilizce’yi öğretmiyor, hem öğretmediği dilden para kazanıyor, hem de kendi dinlerinin propagandasını yapıyor!.. Yani, bir taşla birkaç kuş birden vuruyorlar!“
***

BU VAHŞETİ ANCAK DİL PAKLAR

Bir başka örnek olarak da, “İsrail’deki bir TV kanalında düzenlenen yarışma”yı gösteriyor sayın Kökdemir ve diyor ki:

“Yarışmanın konusu İsrail’i dünya milletleri önünde iyi tanıtacak ve ona yönelecek birtakım sözleri, olumsuz tavırları anında bertaraf edecek yapıda kabiliyetli elemanlar yarışması!..

Güzel, etkili konuşmalı ve kavrayışı çok yüksek olmalı ki, ani sorularla bocalamasın, İsrail’i aklasın!..

İsrail’in yaptığı şu vahşeti hangi deterjan paklayabilir?..

Sadece dil!..

Bu kadar vahşeti temizleyecek deterjan henüz bulunmadı!..

Birinciye vaat edilen mükâfat külliyatlı para!.. Paranın dışında, ABD’ye gönderip, İsrail Büyükelçiliği’nde basın sözcülüğü görevi veriyorlar!.. Yaşı ne olursa olsun.

Dilin gücünü kavrayan her ülke bunlardan faydalanıyor. Ancak biz bu konularda başımız dara düşünce maalesef!!!”
…………..
Nasıl; tesbit ve teşhisler “son derece çarpıcı” değil mi?..

O halde, sayın Ahmet Kökdemir‘in son tesbitini aktaralım:

“Dil, dehşetli bir güç!.. Dokunduğu yeri ya birleştirir, ya da kökünden koparır!”

***

Şimdi, soralım kendimize;

“Kök”lerimizden kopmamız, “dil”den kopmamızla mı başladı acaba?..

Sıra, galiba “din“e geldi!..

Öyle ya, “bıçak yarası” geçer;

Ama “dilin açtığı yara” geçmez!..

Atalarımız; “dil, kılıçtan çabuk öldürür” derken, bunu mu kastediyordu acaba?..

kaynak: yukarikayalar.wordpress.com